Van de zomer pinkte ik een traantje weg bij de docu over de broertjes Ekkel. In de jaren ’80 waren zij de vrolijke, rebelse, sociaal betrokken tweeling die voor de VPRO een maf tv-programma maakte. Willem ging al jong dood en Daan mist hem nog steeds.
Waren ze in deze tijd twintigers, dan zaten ze natuurlijk op internet. De plek om snel te kunnen schakelen, te experimenteren, jongeren te bereiken. De VPRO heeft altijd voorop gelopen met z’n digitale activiteiten, maar voor de Jonge Helden was dat nog iets te vroeg. De afleveringen staan nu trouwens wel allemaal online.
Pas geleden vertelde de NPO bij de opening van het nieuwe televisieseizoen wat de plannen zijn. Nu vind ik een opening van een nieuw tv-seizoen al niet meer van deze tijd. (Waarom geen programma’s maken in de zomer?) Maar dat idee van die portal, waar eerder ook al veel om te doen was, is echt te suf voor woorden hoor. Alsof internetters nu echt nog wekelijks naar NPO.nl gaan om een videootje te bekijken.
Portal
Een portal! Dit brengt me terug naar de begintijd van mijn werkende leven op internetredacties. Altijd kwam weer het probleem op hoe je in vredesnaam al die verschillende content en diensten die wij te bieden hadden aan al die verschillende doelgroepen konden verzamelen op een site.
Dat werd dan een gedrocht van een portal, waar de bezoeker zelf maar moest gaan zoeken naar iets van zijn gading. Een soort warenhuis met allerlei shop-in-shops zeg maar, die ook weer allerlei soorten spullen te koop hebben. Het idee was dan dat de bezoeker bij zijn zoektocht ook geleid werd langs andere zaken die interessant konden zijn.
Heb je die toch ook mooi aan de man gebracht!
Online zoeken
Hoe je toch ooit iets vond op internet in die tijd is een raadsel. Want al die startpagina’s met dode links hielpen ook niet erg mee.
Godzijdank heb je nu goede zoekmachines die je meestal brengen waar je wezen moet. En komt de content gewoon naar je toe, op Facebook en YouTube enzo. De bezoeker wordt niet gestuurd, maar bepaalt zelf wat ‘ie wil doen en zien op internet.
Televisiekijken
Zelf ben ik er nog zo een die na een hele dag internetten graag volkomen passief ’s avonds de tv aanzet en hersenloos van het een naar het ander zapt. Dan hoef ik even niet te kiezen en dat vind ik fijn.
Volgens het SCP zijn het er best nog wel veel die ook gewoon tv-kijken op een tv, op het moment dat het wordt uitgezonden. Maar omdat je nu kunt kiezen, en er zoveel shit, herhaling en reclame op televisie is, zal dat steeds meer afnemen.
En dat is toch geweldig?
Programmamakers op internet
We gaan voor de inhoud van de programma’s in plaats van instituten als de publieke omroep. Ik zou zeggen (en ik snap dat dat financieel lastig is): programmamakers, ga toch gewoon op internet je ding doen.
Iemand als Arjen Lubach doet dat al.
“YouTube is tv kapot aan het maken en bij televisie heeft niemand het door”. “Step in to the game, televisiemensen”.
Aldus Lubach in Zomergasten.
Zoals Tim Hofman het uitdrukt, die zijn eigen programma Boos op YouTube heeft:
even geen zin in langzaam televisiegedoe met zenderbazen en omroepmeneren
