In een uitgestorven buitenwijk zit ik ’s avonds laat helemaal alleen te wachten op de bus. Irl dan. Online heb ik het heel gezellig.
Ik post wat op Twitter over mijn zojuist gegeven ouderavond over social media en opvoeding. En heb daar direct gesprekjes met onbekenden en bekenden.
Ondertussen word ik uitgenodigd voor een paar potjes Draw Something. Via de Facebookchat vertelt een vriend dat een oud-collega NU bij Pauw en Witteman zit. Ik kijk later thuis wel. We kletsen een beetje verder.
Ook scan ik Facebook even om te zien waar iedereen zich mee bezig heeft gehouden de laatste paar uur. En ik app wat heen en weer met een vriendin. En dan ben ik thuis.
Je kunt in die tijd natuurlijk ook een boek lezen. Of je leven overpeinzen. Maar het hakketakkerige van online conversaties is wel heel stimulerend. Het wakkert het extraverte deel van je persoonlijkheid aan en geeft energie.
Onder controle
De neiging om hier mee door te gaan terwijl je met vrienden live bij elkaar bent heb ik niet zo. Jongeren wel. Het is voor veel van hen moeilijk om hun behoefte aan online contact onder controle te krijgen. En bereikbaar zijn is een must. Belangrijker dan bereikbaar zijn voor je vriend die naast je staat?
Volgens de jongeren van het EenVandaag panel niet. Toch zouden zij graag een etiquette zien die ervoor zorgt dat ze er beter mee om kunnen gaan. Want ook al doen het zelf, ze ergeren zich eraan als anderen het doen.
Die etiquette moet dus blijkbaar door anderen worden bedacht. Door hun mobiel gedrag aan banden te leggen leren opvoeders de jongeren grenzen daaraan te stellen.
