Bij muziek en beelden uit de jaren zeventig word ik heel vrolijk. Ik ben gek op die wijde pijpen, suède rokjes, die hesjes met franje en afrokapsels.
Ik hou van die eindeloze funkplaten die (met zeer waarschijnlijk stonede bandleden) maar door blijven jammen. Wát nou alleen maar liedjes van 3 minuten.
Gewoon normale gezichten en lijven. Lol en ongedwongenheid. En tijd. Lekker urenlang een wandkleed knutselen van macramé en zelf gekleide kralen.
Rendement
Dit is waarschijnlijk een over geromantiseerd beeld van mij, maar het lijkt nu allemaal zo netjes. Zo berekenend. Altijd maar rekening houdend met de buitenwereld en de plek die je daarin moet zien te veroveren.
Hoe je er op je voordeligst uitziet voor de beste kans op een baan of partner. Met gebruik van de juiste keywords. Met verdoezeling van je imperfecties door een laag BBcream of een layer via Instagram. Een studie met rendementsdenken erin rammen in plaats van jezelf ontdekken.
Eigen draai
Ik werk er vrees ik ook aan mee, met mijn mediawijsheidmissie. Maar ik stimuleer werkzoekenden wel om social media te gebruiken op een manier die bij hen past. Om er juist een eigen draai aan te geven in plaats van met geweld in een plaatje te passen.
En ik probeer mijn leerlingen ook andere waarden mee te geven. Zo geef ik mijn lessen over programmeren, games en sites maken niet (alleen) omdat ik denk dat ze dan later betere kansen hebben op de arbeidsmarkt. Of omdat ik het belangrijk vind dat kinderen en jongeren digitale en mediawijsheidvaardigheden ontwikkelen. Het gaat ook om het plezier van het zelf maken. En het fouten maken en dan toch een oplossing weten te vinden.
En de volgende stap is dan gewoon lekker creatief aanklooien met programma’s zonder enig resultaat. 🙂
