“Wie ligt er ’s avonds wel eens zo in bed?” Ik laat een foto zien van een meisje dat met haar mobiel onder de lakens ligt. Enkele vingers schieten omhoog.
Ze zijn nog maar 12 jaar, dus de meesten mogen dit niet van hun ouders. En houden zich daar aan.
Ik geef aan diverse brugklassen een gastles over sociale media en concentratie. Over het probleem met multitasken. Over hoe we steeds weer worden verleid om online te gaan, en waarom.
En over slapeloosheid door te lang doorgaan achter een scherm(pje) en de invloed van blauw licht op je biologische klok.
“Je kunt beter een uur voordat je naar bed gaat niet meer met je mobiel of computer bezig zijn of tv kijken” vertel ik ze. Waarop een paar jongens verontwaardigd roepen wat ze dán in hemelsnaam moeten doen. “Tja.. een boek lezen?” antwoord ik. Dat zit er niet echt in merk ik aan hun reacties. Zo jammer.
Tv en sociale media
Inmiddels probeer ik mijn eigen tv en sociale media routine ook een beetje aan te passen. Ook al ben ik dan enorm mediawijs, dit is iets waar ik geregeld mee worstel maar eigenlijk nooit iets mee doe.
Maar nu wel!
Mijn toch al geregeld aanwezige slaapproblemen hoop ik ermee te verminderen. Mijn volle hoofd heeft rust nodig om tot nieuwe ideeën te kunnen komen. Daarbij schijn je door te lang zitten, zeker voor een tv, eerder dood te gaan. En staan voor een tv is toch een beetje raar.
Maar bovenal: ik wil eindelijk weer eens lezen. Hele boeken van papier. Prachtige romans die al een half jaar op mijn nachtkastje liggen. Gewoon langzaam, elke zin in mij opnemen en niet scannen en doorscrollen naar een opvallend stukje.
Dus gewoon een uurtje eerder naar bed en dan geen scherm maar een boek.
Wie doet er mee?