Online privacy is voor mij een heel elastisch gebeuren.
Zaken die ik eerst ongemakkelijk vond, Gmail advertenties met keywords van jouw zojuist verstuurde mails, iets posten in een (open) Facebookgroep en erachter komen dat al je Facebookvrienden dat gewoon kunnen zien, mijn mobiele nummer op mijn site, is dat even later al niet meer.
Online profileren
Als zelfstandig mediacoach is mezelf online profileren een vanzelfsprekendheid. Het levert me enorm veel informatie en contacten op, en soms rechtstreeks een opdracht. Ik ben goed vindbaar in de zoekmachines: iedereen kan zien hoe ik eruit zie, waar ik me mee bezighoud of me bevind, en kan me bereiken.
Tot nu toe heeft dat dus nog niet tegen me gewerkt. Maar ik weet natuurlijk ook dat al die data van mij ergens worden opgeslagen. Dat is een vervelend gevoel. Wat gebeurt ermee? Welke conclusies worden eruit getrokken?
Ik lees de artikelen van onder andere Bits of Freedom met interesse. Tegelijkertijd kan en wil ik niet onder pseudoniems gaan werken. Of alleen maar cash betalen zodat mijn pinpas niet wordt gerelateerd aan allerlei informatie. Mijn mobiel aan de wilgen hangen of mijn twitteraccount op slot zetten. Dat kan niet in verband met mijn werk, maar ik vind het ook teveel gedoe om alles te omzeilen. En eigenlijk wil ik zo niet leven (ja, kop in ‘t zand).
Het enige wat ik doe is mijn privacy instellingen controleren, sommige cookies weigeren en nadenken over wat ik post. Zo ben je dus altijd aan het schipperen tussen je behoefte aan communicatie en informatie, jezelf laten horen en bereikbaar willen zijn, en de mogelijke misbruik van je gegevens.
Ja, veel ZP-ers gebruiken internet gebruiken om zich zakelijk te profileren maar dat doen ze (lees:we) niet alleen met zakelijke gegevens. Een stukje mens laten zien, doen we ook. We hebben zelf geen controle terwijl we dat wel willen. Het is denk ik sowieso een schijncontrole. Bewustzijn en alertheid, dat zijn denk ik kernwoorden.