Peter R. de Vries en de internetpesters

“Waarom heb je het gedaan?” “Er is geen waarom”, sputtert de internetpester.

Gisteravond was de eerste aflevering van de serie ‘Internetpesters aangepakt’. Misdaadverslaggever Peter R. de Vries gaat achter internetpesters aan ‘om de ellende voor eens en altijd te stoppen’.

woman-cyber-400
Bron: Pixabay

Veel programma’s op scholen tegen cyberpesten hebben een preventief karakter, gericht op de langere termijn. Er wordt beoogd empathie te kweken bij de eventuele (toekomstige) daders, weerbaarheid bij de slachtoffers en verantwoordelijkheidsgevoel bij de omstanders.

Het jaarlijkse Tv-programma op de Dag tegen Cyberpesten belicht vooral de kant van de slachtoffers. Door het programma zouden meer mensen er alert op kunnen zijn (zodat ze hopelijk dan ingrijpen mocht het zich in hun omgeving afspelen).

Cyberpester ontmaskeren

De intentie van de Vries is de dader te ontmaskeren en hem of haar zo te stoppen. Heel rechttoe rechtaan en hands-on. Ik vind het wel verfrissend eigenlijk. En reuze spannend, dat valt niet te ontkennen.

De gepeste had in deze eerste aflevering al vier jaar lang last van vieze kerels en mailtjes. Er was een nepprofiel van haar aangemaakt op een sekssite, waar al haar gegevens bij stonden. Tot waar ze werkte aan toe.

De politie deed niks. Terwijl het aanmaken van een nepprofiel kan worden gezien als identiteitsdiefstal, wat tegenwoordig strafbaar is. Daarbij is er ook nog zoiets als portretrecht en smaad/laster. Dat heeft de politie allemaal laten liggen.

De eigenaar van de sekssite was van mening dat het slachtoffer de gevraagde gegevens van de dader (IP-adres) alleen via de politie kon opvragen (dit is onzin, volgens de Vries) en deed ook niks.

Een spelletje

In tegenstelling tot het slachtoffer kon het team van de Vries wél de gegevens en dus bewijzen achterhalen en de dader hiermee confronteren. Vooral diens reactie was verbijsterend en fascinerend tegelijk. Het begon volgens hem als ‘een spelletje’. Het neerzetten van een hem bekende vrouw als hoer op een sekssite vond hij blijkbaar een leuk tijdverdrijf. En hij vond het spannend. Stiekem iets doen wat eigenlijk niet mag. Als een kind.

Het meest merkwaardig was dat de dader wist wat hij het slachtoffer aandeed en er toch mee doorging. Zij was een bekende en zij heeft het in die vier jaar er met hem over gehad. Hoe het haar leven verwoestte. De angst die zij had als er weer een vent voor haar deur stond of op haar werk verscheen. Dat ze zich zorgen maakte dat haar kinderen ermee geconfronteerd zouden worden op school.

Hij wist dus hoe zij eronder leed, maar stopte er niet mee. En durfde het niet op te biechten.

Preventie

Misschien was het mogelijk geweest deze situatie te voorkomen als de dader ooit een anti-pestprogramma op school had gehad. (En respect voor vrouwen was bijgebracht.) Wellicht dat er dan toch iets van empathie en moreel besef in hem was gevaren, wat hem later had behoed zoiets te doen.

Maar laat het nou toch alsjeblieft gewoon mogelijk zijn dat je als slachtoffer, bijgestaan door politie en een juridisch persoon, de gegevens van de dader kunt achterhalen. Dát lijkt me nou ook een goede preventieve methode.